Het leven is goed, in het Franse land...
Blijf op de hoogte en volg Maaike
30 Mei 2017 | Frankrijk, Gien
Bonjour à tous!
Inmiddels moet ik soms zoeken naar de Nederlandse woorden, dus ik begin aardig ingeburgerd te raken hier. Al zit ik er natuurlijk af en toe nog flink naast in het Frans, wat gelukkig vaker grappig is, dan dat het problemen oplevert. Zo zei ik tegen een collega dat ze vandaag lekkerder ruikt, terwijl ik eigenlijk wilde vragen of ze zich beter voelde vandaag? (Tu sens mieux aujourd'hui - ipv- tu te sens mieux aujourd'hui?). En ik dacht dat een klant het had over scheten laten, terwijl ze vertelde dat het al flink geknald had met onweer elders…( ça a peté – ipv- elle a peté). Kleine verschillen, maar ik doe mijn best om het onder de knie te krijgen.
Zoals ook de Franse spreekwoorden; ze hebben hier geen appeltje te schillen, maar een eitje te schillen.
In plaats van dat ze het hoog in hun bol hebben, laten ze de scheten hier hoger dan hun kont. En je slaapt hier niet vast, maar je slaapt hier als een baby.
Verder moet ik hier nog steeds wennen aan het begroeten met twee kussen. Ook onder collega's s'ochtends. Van mij hoeft dat allemaal niet met collega's eigenlijk. Maar soms komt er iemand zo raar schuin bij je wang hangen dat het volgens mij toch echt de bedoeling is dat ik twee zoenen geef. En, bij de sportschool kreeg ik een hand terwijl ik op een apparaat stond, omdat hij bij binnenkomst de hele zaal langsging om te begroeten. Dat vind ik dan wel weer leuk, en geeft toch meer het gevoel alsof je met zijn allen aan het sporten bent. Maar ik zal zelf nog niet de hele zaal langsgaan...
En als ik het dan toch over Franse gewoonten heb, dan valt me ook op dat veel Fransen niet het fatsoen hebben om elkaar uit te laten praten. Ze blijven door elkaar heen praten als ze in discussie zijn. Misschien is het toeval, of is dit iets cultureels?
En dan de Franse insecten….Na een half jaar in Azië kijk je echt niet meer op van grote insecten, ik denk juist steeds overal grote insecten te zien, terwijl het dan maar een vlek blijkt te zijn. Of ik denk een slang te zien, terwijl er een tak op de grond ligt. Maar zoals ook in 2014 in Frankrijk, zoemen hier ook hier echt gigantische bijen rond... die komen zo uit Jurrasic park gevlogen. Toevallig zag Lucita 's middags bij mij bij het chaletje zo'n grote bij zweven en gaf ze aan dat ze had gehoord dat die echt link zijn als je gestoken wordt. Toen ik die avond naar bed ging bleek er 1 wakker te worden in mijn slaapkamer. En krijg die maar eens uit je kamer of gevangen. Gehuld in 'beschermende' kleding ben ik een kwartier bezig geweest om dat gigantische beest op de grond te krijgen waar ik hem met een kreet van walging dood heb kunnen slaan (sorry) met mijn wandelschoen. Raam ver open, licht aan, licht uit, zaklamp aan om hem te volgen, rozijnen in een pan om hem te lokken en de deksel bij de hand...daar trappen ze niet in. En maar rondzoemen, en ik weer gauw mijn deur dicht tot ik niets meer hoorde. Uiteindelijk met een stok van het plafond kunnen krijgen, en toen was het avontuur afgelopen. Het moet er lachwekkend uit hebben gezien hoe ik bezig was.
Na wat veldwerk, op internet, denk ik dat het een Hornaar was... ieuw! Schijnbaar niet gevaarlijk, alleen pijnlijk, en je wilt niet dat die haar nest bij jou in de slaapkamer bouwt...
Na een interessante geen-suiker-challenge, welke ik niet meteen heb afgesloten met een bolletje chocolade ijscoupe…maar pas drie dagen later ;)…heb ik besloten dat het minder suiker eten me goed bevalt, en dat ga ik dus voortzetten. Maar dan wel met af en toe een ijsje, taartje, koekje of wat dan ook. Niet meer die rotzooi in mijn maaltijden, maar alleen af en toe bij feestjes of andere sociale gelegenheden.
Op een zaterdagavond ben ik na mijn werk naar het festival van het kasteel van Sully gereden. Ik verwachte een soort optocht met verklede mensen in ouderwetse klederdracht, maar er was echt een heel Middeleeuws kamp herrezen voor het kasteel. Zo'n 100 groepen die volledig verkleed waren in de stijl van diverse eeuwen, en daarbij ook volledig in hun rol kookten op vuur, aten, dronken, en ook sliepen in tenten, etc. Met ook de mooiste baljurken, gestationeerde legereenheden, polka dansers, ouderwetse lekkernijen; alles er op en er aan. Met als hoogtepunt geweldig vuurwerk bij het kasteel.
In deze regio, waar heel veel kastelen te vinden zijn, zijn er vaak van dit soort terug-in-de-tijd evenementen. Als je van geschiedenis houdt, kun je hier je hart ophalen.
Bij terugkomst op de camping bleek er nog een kleine after-borrel gaande in het restaurant met de collega’s daar en hebben we veel gelachen. Enige nadeel voor de gasten was, dat een collega zich de ochtend erna versliep, waardoor er geen verse broodjes waren op de camping ’s ochtends. Oeps.
Genietmomentje: als een man de receptie verlaat en je hem blij verrast hoort zeggen tegen zijn vrouw buiten: "er werkt een Nederlands MEISJE in de receptie" : dan voel je je weer jong!:)
Of, dat een klant aan je vraagt of je hier stage loopt? Ik neem ook dat maar op als een compliment dat ik er heel jong uit zie .
Als ik iemand desgevraagd vertel dat ik hier tijdelijk werk voor een seizoen zegt hij ‘ja, je moet onderaan beginnen he’. Grappig hoe het voor een ander een baan is die blijkbaar voelt als onderaan beginnen, en die je alleen doet als je heel jong bent. Terwijl ik denk: als je zo lekker her en der kunt werken, dan heb je het goed voor elkaar.
Mijn lieve, grappige collega Feride werkt helaas niet meer bij ons. Ze kwam opeens niet meer opdagen, thuis en op haar werk. Een lastige thuis situatie, maar hopelijk komt het allemaal nog goed voor haar en zie ik haar toch nog eens ergens deze zomer.
Doordat ze niet kwam opdagen had ik wel een vuurdoop. Die middag waren er veel aankomsten zonder reserveringen, maar samen met de stagiaire heb ik het er best goed van af gebracht. Als je ineens moet, dan leer je het snelst.
De dag erna, 24 mei, startte het Hemelvaartsweekend en kwamen er 60 gezinnen aan, ineens alle accommodaties vol. Daarnaast zijn er elke dag wel wat mensen die op de bonnefooi met de camper vragen om een staanplaats. Heerlijk zo'n werkdag , hij vloog voorbij. Het seizoen is nu echt begonnen en er is weer leven op de camping.
En, één van de aankomsten die dag waren Jeske en Pleunie, die me kwamen opzoeken voor een lang weekend. Daar had ik echt naar uitgekeken. We hebben met warm weer een paar heel gezellige dagen gehad samen. Ondanks dat Feride er niet meer is, was ik gelukkig toch nog twee middagen en avonden vrij terwijl zij er waren. We hebben heerlijk gegeten, gedronken, gefietst naar verschillende dorpjes, gebbqed en gelachen. Alleen al de tent opzetten was hilarisch, als na een half uur blijkt dat er nog wat stokken onder het doek verscholen liggen.
Na hun vertrek is het weer even bijkomen, lekker fietsen op een vrije dag, en dan maken we ons op voor een druk Pinksterweekend komend weekend.
Hopelijk genieten jullie ook van het mooie lenteweer!
Au revoir!
Maaike
Inmiddels moet ik soms zoeken naar de Nederlandse woorden, dus ik begin aardig ingeburgerd te raken hier. Al zit ik er natuurlijk af en toe nog flink naast in het Frans, wat gelukkig vaker grappig is, dan dat het problemen oplevert. Zo zei ik tegen een collega dat ze vandaag lekkerder ruikt, terwijl ik eigenlijk wilde vragen of ze zich beter voelde vandaag? (Tu sens mieux aujourd'hui - ipv- tu te sens mieux aujourd'hui?). En ik dacht dat een klant het had over scheten laten, terwijl ze vertelde dat het al flink geknald had met onweer elders…( ça a peté – ipv- elle a peté). Kleine verschillen, maar ik doe mijn best om het onder de knie te krijgen.
Zoals ook de Franse spreekwoorden; ze hebben hier geen appeltje te schillen, maar een eitje te schillen.
In plaats van dat ze het hoog in hun bol hebben, laten ze de scheten hier hoger dan hun kont. En je slaapt hier niet vast, maar je slaapt hier als een baby.
Verder moet ik hier nog steeds wennen aan het begroeten met twee kussen. Ook onder collega's s'ochtends. Van mij hoeft dat allemaal niet met collega's eigenlijk. Maar soms komt er iemand zo raar schuin bij je wang hangen dat het volgens mij toch echt de bedoeling is dat ik twee zoenen geef. En, bij de sportschool kreeg ik een hand terwijl ik op een apparaat stond, omdat hij bij binnenkomst de hele zaal langsging om te begroeten. Dat vind ik dan wel weer leuk, en geeft toch meer het gevoel alsof je met zijn allen aan het sporten bent. Maar ik zal zelf nog niet de hele zaal langsgaan...
En als ik het dan toch over Franse gewoonten heb, dan valt me ook op dat veel Fransen niet het fatsoen hebben om elkaar uit te laten praten. Ze blijven door elkaar heen praten als ze in discussie zijn. Misschien is het toeval, of is dit iets cultureels?
En dan de Franse insecten….Na een half jaar in Azië kijk je echt niet meer op van grote insecten, ik denk juist steeds overal grote insecten te zien, terwijl het dan maar een vlek blijkt te zijn. Of ik denk een slang te zien, terwijl er een tak op de grond ligt. Maar zoals ook in 2014 in Frankrijk, zoemen hier ook hier echt gigantische bijen rond... die komen zo uit Jurrasic park gevlogen. Toevallig zag Lucita 's middags bij mij bij het chaletje zo'n grote bij zweven en gaf ze aan dat ze had gehoord dat die echt link zijn als je gestoken wordt. Toen ik die avond naar bed ging bleek er 1 wakker te worden in mijn slaapkamer. En krijg die maar eens uit je kamer of gevangen. Gehuld in 'beschermende' kleding ben ik een kwartier bezig geweest om dat gigantische beest op de grond te krijgen waar ik hem met een kreet van walging dood heb kunnen slaan (sorry) met mijn wandelschoen. Raam ver open, licht aan, licht uit, zaklamp aan om hem te volgen, rozijnen in een pan om hem te lokken en de deksel bij de hand...daar trappen ze niet in. En maar rondzoemen, en ik weer gauw mijn deur dicht tot ik niets meer hoorde. Uiteindelijk met een stok van het plafond kunnen krijgen, en toen was het avontuur afgelopen. Het moet er lachwekkend uit hebben gezien hoe ik bezig was.
Na wat veldwerk, op internet, denk ik dat het een Hornaar was... ieuw! Schijnbaar niet gevaarlijk, alleen pijnlijk, en je wilt niet dat die haar nest bij jou in de slaapkamer bouwt...
Na een interessante geen-suiker-challenge, welke ik niet meteen heb afgesloten met een bolletje chocolade ijscoupe…maar pas drie dagen later ;)…heb ik besloten dat het minder suiker eten me goed bevalt, en dat ga ik dus voortzetten. Maar dan wel met af en toe een ijsje, taartje, koekje of wat dan ook. Niet meer die rotzooi in mijn maaltijden, maar alleen af en toe bij feestjes of andere sociale gelegenheden.
Op een zaterdagavond ben ik na mijn werk naar het festival van het kasteel van Sully gereden. Ik verwachte een soort optocht met verklede mensen in ouderwetse klederdracht, maar er was echt een heel Middeleeuws kamp herrezen voor het kasteel. Zo'n 100 groepen die volledig verkleed waren in de stijl van diverse eeuwen, en daarbij ook volledig in hun rol kookten op vuur, aten, dronken, en ook sliepen in tenten, etc. Met ook de mooiste baljurken, gestationeerde legereenheden, polka dansers, ouderwetse lekkernijen; alles er op en er aan. Met als hoogtepunt geweldig vuurwerk bij het kasteel.
In deze regio, waar heel veel kastelen te vinden zijn, zijn er vaak van dit soort terug-in-de-tijd evenementen. Als je van geschiedenis houdt, kun je hier je hart ophalen.
Bij terugkomst op de camping bleek er nog een kleine after-borrel gaande in het restaurant met de collega’s daar en hebben we veel gelachen. Enige nadeel voor de gasten was, dat een collega zich de ochtend erna versliep, waardoor er geen verse broodjes waren op de camping ’s ochtends. Oeps.
Genietmomentje: als een man de receptie verlaat en je hem blij verrast hoort zeggen tegen zijn vrouw buiten: "er werkt een Nederlands MEISJE in de receptie" : dan voel je je weer jong!:)
Of, dat een klant aan je vraagt of je hier stage loopt? Ik neem ook dat maar op als een compliment dat ik er heel jong uit zie .
Als ik iemand desgevraagd vertel dat ik hier tijdelijk werk voor een seizoen zegt hij ‘ja, je moet onderaan beginnen he’. Grappig hoe het voor een ander een baan is die blijkbaar voelt als onderaan beginnen, en die je alleen doet als je heel jong bent. Terwijl ik denk: als je zo lekker her en der kunt werken, dan heb je het goed voor elkaar.
Mijn lieve, grappige collega Feride werkt helaas niet meer bij ons. Ze kwam opeens niet meer opdagen, thuis en op haar werk. Een lastige thuis situatie, maar hopelijk komt het allemaal nog goed voor haar en zie ik haar toch nog eens ergens deze zomer.
Doordat ze niet kwam opdagen had ik wel een vuurdoop. Die middag waren er veel aankomsten zonder reserveringen, maar samen met de stagiaire heb ik het er best goed van af gebracht. Als je ineens moet, dan leer je het snelst.
De dag erna, 24 mei, startte het Hemelvaartsweekend en kwamen er 60 gezinnen aan, ineens alle accommodaties vol. Daarnaast zijn er elke dag wel wat mensen die op de bonnefooi met de camper vragen om een staanplaats. Heerlijk zo'n werkdag , hij vloog voorbij. Het seizoen is nu echt begonnen en er is weer leven op de camping.
En, één van de aankomsten die dag waren Jeske en Pleunie, die me kwamen opzoeken voor een lang weekend. Daar had ik echt naar uitgekeken. We hebben met warm weer een paar heel gezellige dagen gehad samen. Ondanks dat Feride er niet meer is, was ik gelukkig toch nog twee middagen en avonden vrij terwijl zij er waren. We hebben heerlijk gegeten, gedronken, gefietst naar verschillende dorpjes, gebbqed en gelachen. Alleen al de tent opzetten was hilarisch, als na een half uur blijkt dat er nog wat stokken onder het doek verscholen liggen.
Na hun vertrek is het weer even bijkomen, lekker fietsen op een vrije dag, en dan maken we ons op voor een druk Pinksterweekend komend weekend.
Hopelijk genieten jullie ook van het mooie lenteweer!
Au revoir!
Maaike
-
31 Mei 2017 - 17:13
Ronald:
Gebarbecued? Wie heeft dan het vlees omgedraaid?? Geniet ervan meisje :-D
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
