Werken als reisbegeleider

Ik hoor het de afgelopen maanden regelmatig: 'Wat heb jij een leuke baan! Heerlijk lijkt me dat om zo op reis te zijn'. Daarnaast zijn er ook heel veel mensen die nooit zouden willen ruilen met mijn huidige leventje.

Hoe dan ook, ik vind dat ik inderdaad een hele leuke baan heb. En ik ben heel blij met de keuze om voor dit vak te gaan. Ondertussen heb ik dit jaar al veel mooie reizen mogen begeleiden en staan er nog mooie op de agenda. Ik werk voor twee organisaties en begeleid wandelvakanties en avontuurlijke rondreizen.
Maar hoe is dat nou dat leventje als reisleider? En wat komt er zoal bij kijken? Bij deze een inkijkje in het vak:

Als ik hoor dat ik een reis mag begeleiden, spring ik vaak eerst een gat in de lucht over weer een mooie nieuwe bestemming en zien ze me bij de boekhandel in Goirle weer binnen komen voor een interessant boek over het land.

Het begint bij mezelf goed inlezen over een land; internet afstruinen voor leuke documentaires of artikelen over een bestemming, het reisprogramma in detail doornemen, en bij alles wat we zeker gaan tegenkomen zo goed mogelijk weten wat en waar dit is. Bij de wandelreizen komt daar nog bij dat ik ook de wandelroutes goed bekijk en zorg dat ik de coördinaten van de route inlaad op mijn gsm. Verder wordt de EHBO set weer aangevuld.
Ik kijk of ik jarigen in de groep heb tijdens de reis, of er bijzondere (feest) dagen zijn als wij in een land zijn, wat de noodtelefoonnummers in een land zijn, etc?

Veel werk achter de laptop dus, maar het onderwerp boeit me en doordat ik mijn eigen tijd kan indelen als ik thuis ben, zorg ik dat ik tussendoor geniet van mijn sociale leven in Nederland.

Verder ga ik langs op kantoor om het logboek met handige documentatie voor die reis op te halen.
Ten slotte bel ik met een voorganger die die reis al heeft gemaakt, om alle eventuele vragen nog te kunnen stellen.

Al met al ben ik vaak meer tijd kwijt vóór de reis, dan die ene week dat ik daadwerkelijk reis met de groep. Maar een goede voorbereiding is 3/4 van het werk en het maakt de reis zo veel makkelijker en leuker. En als ik dezelfde reis vaker maak, kost de voorbereiding veel minder tijd.

Op het vliegveld in Nederland of in de aankomsthal op locatie vang ik de deelnemers op en dan begint het.
Ik doe mijn welkomstpraatje en vertel de belangrijke dingen over de bestemming en het programma.
Ik probeer de mensen zo snel mogelijk los te krijgen en een gezellige sfeer te creëren. Sommigen vinden het heel spannend, zo'n eerste groepsreis, en vaak zijn ze moe na de reisdag.
Op dag 2 komen de gesprekken op gang en op dag 4 zet één van de gasten een scherpe canon in, in een van de barretjes waar we zingen voor een heel oud Madeirees vrouwtje die er geen genoeg van kan krijgen. Zo kan het gaan.

Ik stem steeds af met de chauffeur wat we die dag gaan doen, ik bezoek mooie plaatsen met de gasten, loop mooie wandelingen, eet nieuwe gerechten, probeer het programma zo goed mogelijk uit te voeren en werk hard.

In de uren dat ik even niet bij de groep bent, werk ik notities bij en zoek ik dingen op over vragen die ik niet meteen kon beantwoorden. Ik bereid me voor op de dag van morgen, en overmorgen.

Ik leer op elke reis weer vele mensen kennen, met heel diverse achtergronden en interesses. En aangezien ik nogal nieuwsgierig ben aangelegd en heel veel dingen interessant vind, heb ik de leukste gesprekken met mensen. Mensen zijn zo open over hun leven en interesses.
Als ik dan afscheid neem van een groep op het vliegveld, dan vind ik dat echt jammer. En moet ik even schakelen om een uur later weer een nieuwe groep te ontvangen.

Tot nu toe heb alleen nog maar positieve ervaringen en ik verwacht dat er echt nog wel beproevingen zullen komen. Alhoewel ik natuurlijk hoop dat ik veel geluk zal hebben met mijn groepen en dat er vooral heel veel zullen genieten.

Ik heb ook gemerkt dat mensen heel koppig en eigenwijs kunnen zijn: 'Ik hoef me niet in te smeren met zonnebrand want dat doe ik thuis ook nooit', ' ik neem geen warme trui mee, want ik heb het niet snel koud', 'ik ben 71 en kan amper lopen, maar ik kan die lange trap wel beklimmen.'
Ach ja, ik laat mensen zoveel mogelijk hun eigen ding doen, tenzij het gevaarlijk kan worden. Dan ben ik het die ze laat inzien dat mee gaan op deze wandeling niet verstandig is. Of ik verplicht ze om wandelschoenen met goede grip aan te doen, anders mogen ze niet mee met die wandeling.

Als ik dit verhaal af maak zit ik in de wachtkamer van het ziekenhuis in Funchal; op Madeira.
Tijdens een wandeling langs een levada vanmiddag is een vrouw uitgegleden en ze geeft haar pols bezeerd.
Gelukkig heb ik toevallig twee huisartsen in de groep, dat helpt een hoop. Vanuit mijn opleiding wist ik wel een handige truc om haar ondanks haar duizeligheid uit kronkelige levada's te begeleiden richting de eerstvolgende asfaltweg waar onze bus haar kan oppikken.
Hopelijk kan ze gewoon blijven genieten van haar vakantie, hoewel het vast een aangepast programma zal worden.

Eergisteren zou tropische storm Leslie misschien op Madeira afkomen, en werden alle vluchten hier gecanceld: een dag verlenging van het verblijf van mijn groep dus en er een alternatief programma bedacht. Het viel bij ons gelukkig allemaal erg mee, en we hebben zelfs nog een hele gezellige kroegentocht gehouden in het lokale dorp, omdat we niet ver weg konden van het hotel.
Ik heb een zwaar leven ;)

Inmiddels heb ik dus al wat ervaring met calamiteiten, ook dat hoort erbij. En dan zijn mensen juist blij met een reisleider, zodat ze niet alles zelf hoeven uit te zoeken.

Het mooiste compliment vind ik als mensen zeggen dat ze een geweldige eerste groepsreis hebben gehad; veel leuker dan verwacht, en dat ze zeker zoiets weer gaan boeken.

Inmiddels ben ik een weekje thuis tussen twee reizen in en en werk ik wat administratie bij van de afgelopen reis. Ik claim mijn gemaakte onkosten, schrijf een kort rapport over de bijzonderheden van de reis voor het hoofdkantoor en orden alle toeristische informatie die ik had verzameld tijdens de reis, zodat dat voor een volgende keer op deze bestemming alvast klaar staat.

Over een paar dagen vlieg ik weer, en staat de Schipholtaxi 's nachts voor de deur, voor weer twee weken wandelen op Madeira. Heerlijk naar buiten, de bergen in, met hopelijk weer twee leuke groepen.

Sur ma route!