Ik heb mijn Franse draai gevonden...

Mesdames et messieurs, ça va?

Inmiddels ben ik al op de helft van mijn contract en verblijf op de camping hier. En na een paar maanden in deze regio kan ik toch wel zeggen dat ik de lokale mensen niet bijzonder open en aardig vind. Tuurlijk ben ik hier leuke mensen tegengekomen, maar toch regelmatig kom ik hier onderweg knorrige mensen tegen, vooral mannen, die niet het fatsoen hebben je normaal te woord te staan, maar je een beetje afsnauwen. De mensen waarmee ik wel in contact kom, blijken dan vaak ‘import te zijn, net als ik; bijvoorbeeld uit Parijs, uit Nederland, uit Argentinië.

Mijn nieuwe collega op de receptie, Margaux, woont inmiddels 2 jaar in Gien en zij geeft aan dat ook zij heeft gemerkt dat mensen hier heel gesloten zijn. Het klikt meteen met deze Française die 17 jaar in Argentinië heeft gewoond, en ik ben dan ook al gezellig bij haar thuis een drankje gaan doen, met haar vriend Jean-Batiste (kan het Franser?), en met Lucita en haar vriend Jimmy. Genoeg te buurten, en aangezien de mannen geen Engels kunnen, gaat alles in het Frans. Maar dat lukt, en na zo'n gezellige avond voel ik me ook trots dat ik ne al zo goed kan redden in het Frans. Leuk! Met deze meiden in het team wordt het gezellig deze zomer. Na een paar maanden met weinig gezellige avonden, ben ik zo blij dat een collega bij is gekomen die in de buurt woont, met wie het klikt, en die ook nog eens de passie voor reizen deelt...

In de sportschool buurt ik inmiddels regelmatig met wat vrouwen die ook altijd aan de groepslessen mee doen. Samen afzien en zweten schept een band, en sporten is echt een manier om nieuwe mensen te leren kennen blijkt wel. De meesten zijn allemaal een stuk ouder dan ik, maar ze worden steeds nieuwsgieriger naar ‘dat meisje uit Nederland’. We trainen soms nog even samen op de apparaten na een groepsles om o.a. vleermuisarmen te voorkomen (zo noemen ze hier zwabberende onderarmen).
Een vrouw bij de sportschool zei dat wij Nederlanders echt lef hebben om overal te fietsen. “In Frankrijk rijden ze als gekken. In Nederland rijdt iedereen netjes, jullie stoppen zelfs voor eenden." Ze was zelf in 'Koekenhof' geweest. “Heel mooi Nederland. En Groningen." Iedereen is eigenlijk enthousiast over het platte Nederland. Ik wil echt weer eens de toerist gaan uithangen in eigen land, want er zijn nog veel plekken en steden die ik ook graag nog eens wil zien.

Een van de mooie plekken hier in de buurt is Sancerre, een dorp dat 150 meter boven de nabij gelegen Loire uitstijgt, en nog erg in oude stijl is. De weg ernaar toe, zo'n uurtje rijden, is al mooi over de kleine weggetjes, door de heuvels. En dan zie je ineens een dorp op een heuvel voor je opdoemen. Heel mooi! Na een wandeling door het centrum heen, heb ik mezelf hier getrakteerd op de regionale specialiteit ‘crottin de chavignol’. Geitenkaas, in een enorme salade. Maar de andere specialiteit, de Sancerre wijn, durf ik toch niet aan tijdens de lunch, aangezien ik daarna nog moet rijden.
Heel leuk al die wijntjes bij de uitgebreide lunch, maar ik denk dan bij mezelf: wie is straks de bob? Hier wordt volgens mij heel veel onder invloed gereden.
Vanaf hier heb ik weer wat kilometers genoten op mijn fiets op de populaire Loire à vélo-fietsroute. En je komt dan heel veel bepakte fietsers tegen die de gehele route fietsen. Een fietsvakantie lijkt me heerlijk om eens te gaan doen, maar lijkt me toch wel een stuk gezelliger ooit met iemand samen.

Op 1,5 uur slingeren van Gien ligt ook Auxerre. Dit is een gezellige stad aan een rivier, met smalle straatjes tussen kathedralen en oude huizen. Zoals alle dorpen en steden hier, zijn veel gebouwen nog in oude stijl. Het kostte me een half uur om er achter te komen dat parkeren in het centrum echt niet ging lukken, zelfs niet betaald, waarna ik maar een km of 3 het centrum uit ben gereden en mijn auto ergens bij een winkel heb geparkeerd. Hier vind je leuke terrasjes en kun je heerlijk flaneren aan de rivier waar het lekker koel is.

Aangezien ik niet veel rust in mijn kont heb, en ook nog eens nieuwsgierig ben, heb ik ook Orléans nog bezocht in de afgelopen weken. En studentenstad aan de Loire met veel terrasjes, kolossale oude gebouwen en een luxe winkelcentrum met alle bekende kledingwinkels en een cinema. Te ver weg helaas om regelmatig heen te rijden, maar leuk om gezien te hebben.

Op de camping is het de afgelopen weken rustiger geweest dan ik had verwacht in juni. Af en toe werk je een uurtje hard, maar over het algemeen is het niet vermoeiend tot nu toe. We hebben wel een druk weekend gehad met biljartende bierdrinkende Fransen, met geluidsoverlast voor de anderen tot gevolg. Dit deed me toch even denken aan onze uitjes met het voetbalteam op een Landal-park , maar dan waren wij nog lieverdjes vergeleken met de groepen hier. Hier begonnen ze om 01.00 uur met bbqen na al heel wat bier, dus dan weet je het wel hoe dat gaat.

Ik moet wel steeds lachen om de (nu vaak oudere) gasten met onmogelijke wensen: ze willen graag schaduw, want het is hier zo warm, maar tegelijkertijd willen ze niet teveel bomen, want dan kunnen ze geen tv ontvangen met de satelliet. Eh ja, dit zijn de plekken die we hebben, en kijkt u zelf maar welke plek u daarvan wilt.
Er zijn over het algemeen ongelooflijk lieve gasten, vooral de oudere stelletjes die in hun camper rondreizen, en soms denk ik bij mezelf wat ben ik blij dat ik niet met jou op vakantie ben.
Als je vraagt of ze huisdieren bij hebben, krijg je 9 van de 10 keer hetzelfde antwoord van de man; “nee, alleen mijn vrouw’. (zie alsreceptionistelachjenatuurlijkmee.waarbenjij.nu)
En meneer en mevrouw Vis moesten vooral zelf enorm lachen toen ze aangaven alleen twee vissen bij zich te hebben. Vooral toen bij mij het kwartje pas later viel… 
Zelf vind ik het nogal grappig om een groep jonge Nederlandse mannen eerst even te laten zweten in het Frans, en daarna pas aan te geven dat ik Nederlands spreek. De opluchting die bij sommigen van het gezicht spat:)
En praatjes dat ze daarna weer hebben in het Nederlands....
Er verblijven regelmatig mensen voor langere tijd hier om een paar weken te werken in de nabijgelegen kerncentrale. Een ervan vroeg me gisteren naar de mogelijkheden voor massages. Want die zijn ook te boeken via ons, en vroeg via een lange omweg of body-to-body massage ook kon? Dat zou jij wel willen he.... dacht ik...Eh, nee wat denk je zelf? Dat moet je zelf maar ergens regelen.

Verder kabbelt het campingleventje hier fijn door en hebben we tot dusver heel veel geluk gehad met het goede weer (afgezien van de paar onaangename dagen boven de 35 graden). Ik lees veel mooie boeken, studeer elke dag wel een uurtje Frans, probeer nieuwe recepten, beweeg en sport lekker veel, en ga soms naar de bar om te buurten met mijn horeca collega’s. (Dit is een lief gezin wat de horeca op de camping draait.)
Regelmatig vind ik een zakje met een croissant en een ‘pain de chocolat’ aan mijn deur als ik thuis kom van het werk. Lief achtergelaten door de bakker Stéphane, omdat dat over was. Ik zag hem maar niet dat ik het meestal niet op eet, aangezien ik dan net zo goed niet kan gaan sporten. Maar soms is het toch wel genieten! Dus ik laat hem graag in de waan…is dat slecht? (hij kan toch geen Nederlands, dus dat kan ik hier best schrijven)

Gisteren las ik mijn eigen blog nog eens terug die ik tijdens mijn reis in Azië schreef en dat was zo leuk om terug te lezen. Het lijkt al zo lang geleden (het is ook al ruim een jaar geleden - veel te lang) en ik heb zo’n zin om weer te gaan reizen en nieuwe avonturen te gaan beleven. Maar, daarvoor zal ook gespaard en gewerkt moeten worden. Ondertussen droom ik alvast wat en struin ik soms het internet af voor mooie reisbestemmingen en ideeën om te bedenken wat ik na september wil gaan doen.

Morgen zijn Margaux en ik uitgenodigd om (vegetarisch)te komen bbqen bij Lucita thuis, dus rijden we gezellig die kant op na het werk. De marshmallows met aardbeien en bananen met Orio-koekjes zijn al ingekocht, dit wordt echt een vrouwen-bbq!

To be continued…

Au revoir en groetjes uit Loire-land